For best video experience, fast broadband internet connection and good quality speakers or headphones
are recommended. If you cannot see video, you may need to install the latest macromedia flash player plugin that you can
get free from www.macromedia.com or www.adobe.com.
What is this site about?
This site will help you to make your own VideoCDs, SVCDs or DVDs that can be played on your standalone DVD Player from video sources like DVD, Video, TV, DV, Cam or downloaded movie clips like DivX, MOV, RM, WMV and ASF. We also have extensive lists of Capture Cards, DVD Media, computer DVD Writers, desktop DVD Recorders and desktop DVD Players with features, compatibility information and user comments. Use the menu to the left to navigate our site. Enjoy.
MUSIC GENRE A music genre is a category (or genre) of pieces of music that share a certain style or "basic musical language".
Music can also be categorised by non-musical criteria such as geographical origin.
POPULAR MUSIC GENRE Blues - The Blues is a vocal and instrumental music form which emerged in the African-American community of
the United States. Blues evolved from West African spirituals, work songs, field hollers, shouts and chants and has
its earliest stylistic roots in West Africa. This musical form has been a major influence on later American and Western
popular music, finding expression in ragtime, jazz, big bands, rhythm and blues, rock and roll and country music, as well
as conventional pop songs and even modern classical music. Due to its powerful influence that spawned other major musical
genres originating from America, blues can be regarded as the root of pop as well as American music.
Thursday, December 15, 2005
Albanian Origin (Origjina Shqitare)
For best video experience, fast broadband internet connection and good quality speakers or headphones
are recommended. If you cannot see video, you may need to install the latest macromedia flash player plugin that you can
get free from www.macromedia.com or www.adobe.com.
WHO WERE THE ILLYRIANS
Albanians are the most mysterious Indo European people. The name Arbanesh, Arbëresh chosen by Albanians during the 11th century was of Romance origin: Albanian: Arbëresh `Albanian', Gjuha Arbëreshe `Albanian language'; Rumanian: Albanez, Limba Albaneză; Spanish Albanés, Albano, Albanés, Albano, Idioma Albanés; Portuguese: Albanês, Albanês, Língua Albanesa; Italian: Albanese. Neither from old Latin nor from old Greek did Albanians borrow their name. If Albanians were the direct descendants of Illyrians their name could not be a Vulgar Latin loanword. Romance languages had abbreviated Greek Αλβανικόσ (Albanikos), Αλβανόσ (Albanos) into *Albanes. The Indo European Etymological Dictionary shows that the name Albanian is not of Albanian origin.
The question of the origin of the Albanians is still a matter of controversy among the ethnologists. A great many theories have been propounded in solution of the problem relative to the place from which the original settlers of Albania proceeded to their present home.The existence of another Albania in the Caucasus, the mystery in which the derivation of the name "Albania" is enshrouded, and which name, on the other hand, is unknown to her people, and the fact that history and legend afford no record of the arrival of the Albanians in the Balkan Peninsula, have rendered the question of their origin a particularly difficult one. But, however that maybe, it is generally recognized today that the Albanians are the most ancient race in southeastern Europe. All indications point to the fact that they are descendants of the earliest Aryan immigrants who were represented in historical times by the kindred Illyrians, Macedonians and Epirots. According to the opinion of most ethnologists and linguists, the Illyrians formed the core of pre-Hellenic, Tyrrhenopelasgian population, which inhabited the southern portion of the Peninsula and extended its limits to Thrace and Italy. The Illyrians were also Pelasgians, but in a wider sense. Moreover it is believed that of these cognate races, which are described by the ancient Greek writers as "barbarous" and "non-Hellenic," the Illyrians were the progenitors of the Ghegs, or Northern Albanians, and the Epirots the progenitors of the Tosks, or Southern Albanians. This general opinion is born out the statement of Strabo that the Via Egnatia or ®gitana, which he describes as forming the boundary between the Illyrians and the Epirots, practically corresponds with the course of river Shkumbin, which now separates the Ghegs from the Tosks. The same geographer states that Epirots were also called Pelasgians. The Pelasgian Zeus, whose memory survives even today in the appellation of God as "Zot" by the modern Albanians, was worshiped at Dodona, where the most famous oracle of ancient times was situated. According to Herodotus the neighborhood of the sanctuary was called Pelasgia. These findings of the ethnologists are, moreover, strenghthened by the unbroken traditions of the natives, who regard themselves, and with pride as the descendants of the aboriginal settlers of the Balkan Peninsula. They, therefore, they think have the best claims on it. It is also on the strength of these traditions that the Albanian looks upon the other Balkan nationalities as mere intruders who have expropriated him of much that was properly his own. Hence the constsant border warfare which has gone on for centuries between the Albanian and his neighbors.
For best video experience, fast broadband internet connection and good quality speakers or headphones
are recommended. If you cannot see video, you may need to install the latest macromedia flash player plugin that you can
get free from www.macromedia.com or www.adobe.com.
Adem Jashari lindi në Prekaz të Drenicës, më 28 nëntor 1955. Këtë vit, Shaban Jasharit, krahas Festës së Flamurit, që e festonte për çdo mot, ju shtua edhe një festë tjetër - Ditëlindja e djalit të cilin e pagëzoi: Adem. Dhe ishte e natyrshme që mbi djepin e t´posalindurit në këtë ditë, Djepi të mbulohej me flamurin e Skënderbeut. Kështu ndodhi atë ditë në familjen Jashari, në Prekazin e Ahmet Delisë. Familjes se xha Shabanit iu shtua edhe një pushkë, në Drenicë jehuan krismat e pushkëve për flamur dhe ushtarin e posalindur të lirisë. Xha Shabanit ju duk se jehona e pushkëve që u zbrazën për lindjen e Adem Jasharit po shpërndahej valë - valë nëpër Drenicë e Kosovë si jehona "Oooo o o prite, prite Azem Galicën o heeejjj", e atij sikur ju duk se po ndëgjonte jehonën: "Prite, prite Adem Jasharin o heeejjj". S´do të ishte çudi që atë ditë, xha Shabani t´i kishte ndëgjuar të dy jehonat, se atë ditë e kaluara po e përcaktonte të ardhmen, ishin bërë një. Atë ditë, Flamuri - Lindja - krisma - jehona ishin determinim i një lavdije të madhe. Adem Jashari erdhi në këtë botë me të vetmin ndryshim nga gjithë moshatarët e tij se ky u lind në ditën e fitorevë më të lavdishme të popullit shqiptar, në Ditën e 28 Nëntorit. Kështu nisi jeta në vazhdimësi në Prekazin e lavdive të përsëritshme. Në festë me krisma e këngë edhe vdekjen e bëjnë me krisma e këngë. Xha Shabani ishte i kujdesshëm me të gjithë fëmijtë, por ndaj Ademit tregonte një kujdes të veçantë, ndoshta pse i kujtohej dita e lindjes, i kujtoheshin krismat e pushkës dhe jehonat e përsëritura të atyre krismave në 28 Nëntorin e vitit 1955. Xha Shabani pas Luftës së Dytë Botërore, për një kohë pati ushtruar profesionin e mësuesit, por për shkak të veprimtarisë atdhetare ai do të largohet nga procesi mësimor dhe do merrej me bujqësi. Ai pa ndonjë ngurri vendosi të merrej me punimin e tokës dhe edukimin e fëmijëve në frymën e atdhetarizmes. Kështu po rritej Ademi së bashku me vëllezërit më të mëdhenj, Rifatin dhe Hamzën. Ademi kishte një interesim të veçantë për armët, për të bëmat e prekaziotëve gjatë historisë e sidomos i interesonte akti tepër burrëror i Ahmet Delisë dhe ndihma që ai i pati dhënë fqiut, që ishte sulmuar nga bandat serbe. Sopata e Ahmet Delisë, ajo që bandës çetnike i ndau kokat në dysh, ishtë bërë legjendë, legjendë e historisë në mbrojtje të nderit dhe dinjitetit kombëtar. Adem Jashari kishte një interesim të veçantë për Emin Latin, prekaziotin bashkëluftëtar të Azem e Shotë Galicës, të atij brezi trimash, që në gjithë shqiptarinë njiheshin për të burrëri e trimëri. Ndonëse ky brez i trimave me nam të lirisë, Kosovës nuk i sollen çlirimin e bashkimin kombëtar, por brezave ju lan amanet: pushkët trimërore të lirisë. Ky amanet përcillej nga brezi në brez, nga luftëtari ke luftëtari me porosi, që të përcillej si stafetë deri në fitoren mbi armikun e kombit. Prekazi në mënyrën më besnike e përcolli amanetin e luftëtarëve të lirisë, jo vetëm duke e mbajtur syrin në shënjestër, por duke përcjell jehonën e pushkëve të lirisë nga Prekazi në Drenicë e në Kosovë, jehonë që i mbulonte të gjitha tokat e pushtuara të Shqipërisë. A nuk e tregoi këtë edhe Kulla e Shasivar Alisë, në dimrin e ftohtë të vitit 1945? A nuk u përsërit kjo nga pasardhësi i Emin Latit me 13 maj 1981, kur Tahir Meha mbuloi me turp njësinë speciale të policisë beogradase, duke i shkaktuar humbje të mëdha edhe në njerëz edhe në teknikë luftarake agresorit, që kishte aktivizuar për shuarjen e celulave kryengritëse. Të gjitha këto dhe shumë të tjera që s'u përmendën, lanë gjurmë të thella në edukimin atdhetar të Adem e Hamëz Jasharit dhe çetës së tij trime. Adem dhe Hamez Jashari do të betohen para varrit të Tahir Mehës, se do të vazhdojnë luftën për çlirim deri në fitore. Dhe, ecen guximshëm rrugës së luftëtarëve kombëtarë, duke ngritur si në aspektin organizativ, njashtu edhe duke rritur numerikisht, numrin në rradhët luftëtarëve të lirisë e të pavarësisë, duke ngritur efikasitetin e luftës çlirimtare, me çka ndryshuan rrjedhat e historisë dhe hapen një epokë të re - Epokën e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës. Demonstratat e vitit 1981, ngjarjet e Pranverës së madhe studentore të vitit 1981, të cilat u shëndrruan në Lëvizje të madhe popullore, që me vite mbajten të ndezur flakadanin e lirisë e të çlirimit të kombit, patën ndikim të fortë patriotik në brezin që formuan, organizuan dhe udhëhoqen politikisht dhe ushtarakisht Ushtrinë Çlirimtare të Kosovës. Adem Jashari dhe çeta e tij ka qenë dhe ka mbetur bërthama themeltare e UÇK-së. Në histori mundet edhe të ndodhin ngjarje të rastsishme, por Adem Jashari, çeta dhe familja e tij nuk janë rastësi e historisë, ata me ndërgjegje e vendosmëri u përgatitën për kthesën vendimtare të historisë sonë më të re. Adem Jashari nuk shkoi rastësisht në Shqipëri për të përsosur artin e luftës, të cilin e përvetësonte me shpejtësi të rrufeshme, dallohej nga i gjithë brezi i tij. Në përgatitjet ushtarake tregoi aftësi dhe cilësi të larta në përvetësimin e artit të përdorimit të armeve të ndryshme për luftën çlirimtare. Adem Jashari, ndryshimet që po bëheshin në vitet 90, i shihte me optimizëm, prandaj me vendosmëri e sinçeritet të lartë nisi angazhimin e tij në sferën ushtarake, për organizimin e luftës çlirimtare. Adem Jashari dhe çeta e tij nuk ishin nisur në rrugën e luftës për liri, për hirë të këtij apo atij lideri, pse ky apo ai i paskan sytë e zinj. Ata ishin nisur për çlirimin e Kosovës pa bërë llogari meskine, karieriste apo grabitëse. Ata e donin Kosovën e lirë e të pavarur. Ata ishin të liruar nga ideologjizmat, veç shqiptarizmës. Adem Jashari dhe çeta e tij ndryshimet politike që ndodhen në vitet 90 i priti me optimizëm, besoj shumë, por nuk do të kalojë shumë kohë dhe do të zhgënjehen se kasta e "re" e politikajve po bëhej pengesë e rrjedhave të reja të historisë, po ngulfaste shpirtin luftarak të shqiptarëve liridashës. Kur në fund të vitit 1991, në Kosovë po bëheshin arrestime të të gjithë atyre që ishin përgatitur në Shqipëri, Adem Jashari do të njoftojë çetën e tij dhe të kërkojë nga ata, që të ishin vigjilent se çdo natë armiku mund t´iu trokaste në porta. Ai do t´iu thotë shokëve: "Armët nuk i kemi marrë që t´ia dorëzojmë armikut, por që ta luftojmë deri në fishekun e fundit". Më fjalën e komandantit u pajtuan të gjithë. Dhe, nuk vonoi dita kur armiku do të trokas në portën e Jasharëve. Ishte mëngjesi i hershëm i 30 dhjetorit 1991, ku armiku me një makineri të tërë policore kishte rrethuar Jasharajt dhe kërkuan dorëzimin e Adem Jasharit dhe Jasharëve tjerë. Adem Jashari me vëllezër e shokë apelit të armikut për dorëzim ju përgjigjen me breshëri armësh nga shumë drejtime. Ishte e çartë, çeta e Prekazit kishte vendosur epokën e luftës çlirimtare, ata mes jetës se burgut e të poshtërimit kishin zgjedhur jetën e lavdisë e të lirisë, me të gjitha pasojat që mund t´i kishte. Vetëm të guximshmit nëpër kohë të ndryshme i kanë ndërruar rrjedhat e historisë, kështu ndodhi edhe me Adem Jasharin dhe çetën e tij. Kështu nisin aksionet luftarake mbi policinë e armikut, fillimisht në Drenicë, e për t'u përhapur më vonë ne Llap e Dukagjin, në Drini e kudo në Kosovë. UÇK po bëhëj shpresë për popullin dhe tmerr për armikun, armikut po i rrëshqiste dheu nën këmbë, pasigurinë e shihte të çdo kaçube. Adem Jashari ishte kudo. Ai po bëhej legjendë. Ai ishte kudo ku sulmohej armiku, ai ishte në çdo cep të Kosovës. Vetëm frikacaket nuk mund t´i besonin trimërive e të bëmave të Adem Jasharit, ata nuk dëshironin ndeshjen me armikun dhe sa herë që çeta e tij sulmonte e vriste policinë kriminale të armikut do të thonin: "Këta janë dorë e zgjatur e armikut, janë të Sheshelit apo të Arkanit etj.", - dhe kjo nuk ishte diçka e re, dikush duhej të mbulonte kolaborimin me Beogradin, por paraprakisht duhej akuzohej tjetri. Adem Jashari kishte shumë mundësi, ai kishte zgjedhur me ndërgjegje mundësinë e luftës së armatosur për liri e pavarësi, anipse ai i dinte mundësitë e veprimit luftarak të UÇK-së. Pas luftës se 26 nëntorit 1997, në Llaushë të Re, ku mori pjesë Ademi me çetën e tij, nga e cila armiku u tërhoq me bisht nën këmbë, armiku do të bëjë plane për zhdukjen e Adem Jasharit. Kjo do të ndodhë me 22 janar 1997. Një bandë kriminele kishte sulmuar familjen Jashari, me qëllim që të zhdukej kjo çerdhe e rrezikshme e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës. Por, falë gjakftohësisë e guximit të familjes dhe ndihmes që erdhi nga çeta, armiku u tërhoq pa arritur qëllimin. Ato ditë e tërë Kosova sikur ishte në Lagjen e Jasharëve. Nuk ishte e vështirë ta kuptoje mesazhin që kishte lënë armiku. Armiku ishte tërhequr i bindur se nuk kishte gjetur mënyren e eliminimit të Adem Jasharit dhe familjes Jashari. Armiku dëshironte qoftë edhe largimin e Jasharajve nga trojet e tyre, por Jasharajt nuk i lëshonin trojet stërgjyshore. Ata as të vdekur nuk donin të shkuleshin nga vendi i tyre, për çka kishin nisur luftën. Adem Jashari dhe gjithë Jasharajt nuk e donin ikjen e poshtërimin, ata e dëshironin qëndresën, e donin lirinë dhe pavarësinë e Kosovës. Armiku pas disfatës së 22 janarit kishte filluar përgatitjet për një sulm të përmasave të mëdha policore dhe ushtarake, dhe ky sulm do të fillojë në mëngjesit e hershëm të 5 prillit 1998, pak ditë pasi policia armike kishte pasur një disfatë të Lisat Binak, në Likoshan. Këtë herë forca të mëdha ushtarake dhe policore e kishin rrethuar Prekazin, me orientim kryesor Lagjen e Jasharëve. Lufta për eliminimin e Jasharëve ishte e rreptë. Armiku Prekazin e kishte vendosur në rreth të hekurtë dhe sulmonte nga shumë anë. UÇK-ja aso kohe i kishte mundësitë e kufizuara të sulmit e të depërtimit. Adem Jashari dhe çeta e tij sulmit armik ju përgjigjen me sulm. Lufta që zhvilloi Adem Jashari me shokë që e madhe. Sulmi i armikut vinte nga larg. Pas një rezistence të gjatë dhe herioke, armiku arriti të djegë e shkatërrojë Lagjen e Jasharëve, por jo kurrë vendosmërinë për të vazhduar luftën për liri e pavarësi. Adem Jashari deri në vdekje luftoi e këndoi, jo vdekja e Adem Jasharit nuk është vdekje është përjetësi. Lufta për Prekazin që e ashpër. Qëndresa ishte e madhe. Ushtria Çlirimtare e Kosovës humbi prijetarin e saj. Kosova fitoi komandantin legjendar. Me aktin e rënies se Jasharëve, Kosova mundi frikën dhe për lirinë e pavarësinë u hapen shtigje të reja. Adem Jashari - legjendë, solli kualitet të ri në filozofinë dhe mendësinë e shqiptarëve për jetën, atdheun, lirinë për nderin dhe dinjitetin e kombit. Rënia heroike e Adem Jasharit i dha shtytjen më të fuqishme mobilizimit, strukturimit dhe profesionalizimit të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës. Ushtria Çlirimtare e Kosovës fitoi hapësira të reja veprimi. Komandanti Legjendar i UÇK-së me jetën, veprën dhe lavdinë e tij i dha kualitete dhe përmasa të reja 28 Nëntorit - Festës sonë Kombëtare
Ne Anglisht
It hangs above the door of the Youth Center, which is a really stunningly hideous building from the 1970s. It shows Adem Jashari in full combat regalia... fatigues, assault rifle, enormous beard. Insofar as you can make out his expression (it's a big beard), he looks about two parts menacing, one part mournful. -- Adem Jashari. He's the great martyr-hero of Kosovo's war of liberation. He was from Drenica, which is a rural region in central Kosovo with a long tradition of resistance to the authorities... Turkish, Yugoslav, Serbian, whoever. Maybe more important, he was a Jashari. Rural Kosvo is all about clans, big extended families, and the Jasharis were one of the richest and most important clans in Drenica, or indeed in all of Kosovo. Adem Jashari was one of the founders of the KLA, the Kosovo Liberation Army. This was in 1996, after the Dayton Agreement convinced some Kosovar Albanians that there was no hope but war. (Dayton ended the war in Bosnia, but at the expense of completely ignoring what Milosevic was doing in Kosovo.) In its first year or 18 months of existence, the KLA wasn't much. They had maybe a few hundred active members, in a province of ~2 million people. Most Albanians were still going along with Ibrahim Rugova's program of non-violent resistance. This wasn't because Albanians are a peaceful people. No. It was because Milosevic and the Serbs seemed stronger than ever, international assistance seemed wildly unlikely, and armed resistance looked like a bloody dead end. So the KLA made a nuisance of itself, but not much more. It killed some Serb police (who were universally loathed as corrupt and brutal), set off some bombs, and managed to make some regions (like Drenica) a no-go area for Serb forces. But overall it accompanied little of military significance. Until the spring of 1998. In February and March of that year, the Serbs unleashed a series of deadly attacks on Albanian villages containing KLA guerrillas. The most famous of these was on Donji Prekaz, the village of the Jashari family. It was aimed at Adem Jashari, who by this time had become one of the most famous or notorious KLA commanders. Here's the official Serbian version: "In the early morning hours of March 5, a terrorist group attacked another police patrol near the village of Donje Prekaze. After police returned fire, the terrorists retreated to their base and dug in at the Jashari family farm in that village... engagement with the terrorists lasted for 27 hours, with a total of 51 casualties. Unfortunately, it was later established that Jashari family members were among them. Terrorists physically prevented them from leaving the farm, despite the police invitation. The Interior Ministry expresses regret and bitterness that these victims were a direct consequence of cruelty and ruthlessness of Albanian terrorists... The fact that he personally shot his nephew to prevent him from surrendering testifies to Adem Jashari’s cruelty. Two officers lost their lives in this action, and seven were seriously injured." Here's Human Rights Watch's version: "Human Rights Watch was not able to visit Donji Prekaz, a village with a pre-war population of approximately 1,000 people, due to continued fighting. It is, therefore, the case from Drenica on which the least direct testimony was available to Human Rights Watch. This notwithstanding, Human Rights Watch has concluded that serious violations of international humanitarian law were committed by the Serbian special police: notably, indiscriminate attacks on noncombatants, the systematic destruction of civilian property, and the summary and arbitrary executions of those in detention. Although it appears that some Albanian villagers in Donji Prekaz were armed and defending themselves against the police, the evidence is overwhelming that the police used excessive and indiscriminate force, and that the police executed at least three people after they had been detained or had surrendered. "The police attacked Prekaz and the Jashari compound [in a] prepared and determined manner. All evidence suggests that the attack was not intended to apprehend armed Albanians, considered “terrorists” by the government, but, as Amnesty International concluded in its report on violence in Drenica, “to eliminate the suspects and their families.” Testimonies collected by human rights groups and journalists indicate several cases of extrajudicial executions and unlawful killings from excessive force. "An estimated fifty-eight ethnic Albanians were killed in the attack, including eighteen women and ten children under the age of sixteen, and then summarily buried by the police before autopsies could be performed. The exact number and identities of the dead reported by different sources varies slightly, a consequence of the manner in which the burial was conducted, and because some of the bodies were burned beyond recognition. "According to the Serbian police, the attack on Donji Prekaz was in response to KLA attacks on nearby police patrols. According to witnesses, however, the attack was well orchestrated and included APCs, artillery shelling from the nearby ammunition factory, and special police forces in camouflage and face paint." The Albanian version... well, I can't find it in English online. But it's basically Butch and Sundance. Adem Jashari goes down, ferocious, heroic, guns blazing defiance. Then the Serbs kill everybody. The Donji Prekaz massacre turned out to be a huge strategic mistake. It inflamed Albanian public opinion and vastly increased support for the KLA. By summer, KLA membership had soared from ~2,000 to more like ~15,000, and it was on its way to being a serious guerrilla force. The UN Security Council had passed a resolution 'condemning the use of excessive force by Serbian police" in Kosov... the first sign that anyone in the outside world cared a whit about this remote and obscure province. And Adem Jashari, hero and martyr, had entered the realm of legend. Which brings us back to the picture of him, twelve feet tall, armed and bearded, glowering mournfully at the teenagers passing under him to enter the Youth Center. Is he there as an inspiration to the young people of Kosovo? Maybe. Or maybe he's there because directly across the street from the Youth Center is the UN compound. In fact, his picture is directly opposite the office window of UN proconsul Soren Jessen-Peterson. Peterson, a Danish diplomat, is the appointed governor of Kosovo; there's a local Parliament and a Prime Minister, but he has final power over everything they do. But whenever he looks out the window, he'll see Adem Jashari staring back at him. I should probably say that I think this is pretty dumb. The Kosovars had a hell of a time under the Serbs, so a certain amount of acting out is understandable. But it's been six years, and they're about to gain their independence. Whatever Adem Jasheri was, he doesn't belong up on the Youth Center -- a government building, in a Kosovo that's supposed to be multi-ethnic and respectful of minority rights. And whether Peterson and the UN are doing a good job or not, they should be able to go about their business without a bearded giant with an AK-47 looking over their shoulders.
Video News
Video is the technology of capturing, recording, processing, transmitting, and reconstructing moving pictures, typically using celluloid film, electronic signals, or digital media, primarily for viewing on television or computer monitors.
Video Game
A video game is a computer game where a video display such as a monitor or television is the primary feedback device. The term "computer game" also includes games which display only text (and which can therefore theoretically be played on a teletypewriter) or which use other methods, such as sound or vibration, as their primary feedback device, but there are very few new games in these categories. There always must also be some sort of input device, usually in the form of button/joystick combinations (on arcade games), a keyboard & mouse/trackball combination (computer games), or a controller (console games), or a combination of any of the above. Also, more esoteric devices have been used for input (see also Game controller). Usually there are rules and goals, but in more open-ended games the player may be free to do whatever they like within the confines of the virtual universe.
NOTESBlues - The Blues is a vocal and instrumental music form which emerged in the African-American community of
the United States. Blues evolved from West African spirituals, work songs, field hollers, shouts and chants and has
its earliest stylistic roots in West Africa. This musical form has been a major influence on later American and Western
popular music, finding expression in ragtime, jazz, big bands, rhythm and blues, rock and roll and country music, as well
as conventional pop songs and even modern classical music. Due to its powerful influence that spawned other major musical
genres originating from America, blues can be regarded as the root of pop as well as American music. Hip Hop/Rap - Hip hop music (also referred to as rap or rap music) is a style of popular music. It is made up of two
main components: rapping (MCing) and DJing (audio mixing and scratching). Along with breakdancing and graffiti (tagging)
these are the four elements of hip hop, a cultural movement that was initiated by inner-city youth (mostly minorities such
as African Americans and Latinos) in New York City in the early 1970s. Typically, hip hop music consists of one or more rappers
who tell semi-autobiographic tales, often relating to a fictionalized counterpart, in an intensely rhythmic lyrical form making
abundant use of techniques like assonance, alliteration, and rhyme. The rapper is accompanied by an instrumental track, usually
referred to as a "beat", performed by a DJ, created by a producer, or one or more instrumentalists. This beat is often created
using a sample of the percussion break of another song, usually a funk, rock, or soul recording. In addition to the beat other
sounds are often sampled, synthesized, or performed. Sometimes a track can be instrumental, as a showcase of the skills of the
DJ or producer. Rhythm and Blues - Rhythm and blues is a name for black popular music tradition. When speaking strictly of "rhythm 'n' blues",
the term may refer to black pop-music from 1940s to 1960s that was not jazz nor blues but something more lightweight. The term "R&B"
often refers to any contemporary black pop music. Early-1950s R&B music became popular with both black and white audiences, and
popular records were often covered by white artists, leading to the development of rock and roll.A notable subgenre of
rhythm 'n' blues was doo-wop, which put emphasis on polyphonic singing. In the early 1960s rhythm 'n' blues took influences from
gospel and rock and roll and thus soul music was born. In the late 1960s, funk music started to evolve out of soul; by the 1970s
funk had become its own subgenre that stressed complex, "funky" rhythm patterns and monotonistic compositions based on a riff or two.
In the early to mid 1970s, hip hop music (also known as "rap") grew out of funk and reggae. Funk and soul music evolved into
contemporary R&B (no longer an acronym) in the 1980s, which cross-pollinated with hip-hop for the rest of the 20th century and
into the 21st century.
